Ένας φλέγον εξάλογος (αντί προλόγου)
- Δεν μπορούμε να βρούμε κανένα σημείο στη ζωή και την καθημερινότητά μας που να είναι απο – πολιτικοποιημένο. Κάθε σκέψη και κάθε κίνηση, κάθε συμπεριφορά και επιθυμία, κρύβει πίσω της μια ολόκληρη στάση ζωής. Ή, με απλές λέξεις, το καθημερινό είναι και πολιτικό. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
- Υπάρχουν στάσεις που συντηρούν την κανονικότητα, που βολεύονται με το υπάρχον, που βυθίζονται στον νωχελικό λήθαργο του “όλα πάνε καλά”. Υπάρχουν όμως και στάσεις που με τον τρόπο τους αρνούνται αυτή την ομαλότητα, συγκρούονται, αμφισβητούν, επεξεργάζονται τον θάνατο του κόσμου και την δημιουργία ενός νέου.
- Δεν μπορεί να υπάρξει θεωρία ή λόγος αποκομμένος από το βίωμα και την εμπειρία της καθημερινής ζωής, όλων των στιγμών που διατρέχουν τον χώρο και τον χρόνο μας.
- Έχοντας όλα τα παραπάνω ως δεδομένα, καταλήξαμε ότι η θεωρητική και βιωματική ενασχόλησή μας με τα ζητήματα της τέχνης και της κουλτούρας δεν μπορεί παρά να έχει πολιτική χροιά, και πιο συγκεκριμένα να κινείται μέσα σε ένα συνολικότερο ρεύμα άρνησης της πραγματικότητας και επαναδημιουργίας της εκ νέου.
- Ό,τι φιλοξενείται στο παρόν τεύχος, έχει γεννηθεί τόσο από την αυθεντική επιθυμία για δημιουργία όσο και από την συνείδηση ότι θέλει να επικοινωνήσει κάποιες διαθέσεις και κάποιες αρνήσεις. Μισούμε τόσο την αυτιστική “τέχνη για την τέχνη” αυτών που θέλουν να αδιαφορούν για την ευθύνη της απεύθυνσης, όσο και την μικρόμυαλη στρατευμένη δημιουργία που απαλλαγμένη από το συναίσθημα και την επιθυμία λειτουργεί μονάχα σαν ένα εργαλείο προπαγάνδας.
- Στεκόμαστε απέναντι στον κόσμο του εμπορεύματος. Η καθημερινότητά μας πλημμυρίζει με σχέσεις αγοράς και πώλησης, μα δεν βρίσκουμε λόγο να λερώσουμε και αυτό το έντυπο που τόσο αγαπάμε με αυτά τα σιχάματα. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν, ούτε και θα υπάρξουν ποτέ, αντίτιμο, χορηγοί ή διαφημίσεις.